رهبران گمراه كه سبب انحراف ديگران شوند، گناه آنان را نيز بر دوش مىكشند. «يصدّون … يبغونها عوجاً … يضاعف لهم العذاب»
به ايمان و عمل صالح خود مغرور نشويم كه تسليم مطلق بودن، شرط عبوديّت است. «آمنوا و عملوا الصالحات و اخبتوا الى ربّهم«
حوزهى تبليغ پيامبران، در مرحله اوّل قوم خودشان است. «ارسلنا… الى قومه»
انبيا در برابر مخالفان خود سعهى صدر دارند، در مقابل آن همه سخنان ناروا و تهمتهاى نابجا، باز هم سخن از منطق و برهان و عاطفه مىزنند.
منبع: تفسیر نور
[یکشنبه 1391-05-01] [ 08:42:34 ق.ظ ]