رمضان مى رود و مى بَرد از کف دل ما
آن که سى روز صفا يافت از او محفل ما

رمضان رفت و دريغا که به امضا نرسد
طاعتِ ناقصِ ما، روزه ناقابل ما

رمضان، عقده گشا بود گنه کاران را
واى اگر او رود و حل نشود مشکل ما

واى بر ما اگر از اين همه نعمت نبوَد
جز يکى جرعه آب و لب نان حاصل