امام صادق عليه السلام : قاضيان چهار گروهند: سه گروه در آتشند و يك گروه در بهشت
1- مردى كه دانسته حكم ناحق صادر كند، اين قاضى در آتش است
2- مردى كه ندانسته [و بى اطلاع از احكام و قوانين] حكم ناحق دهد، اين نيز در آتش است
3- مردى كه ندانسته حكم درست و حق صادر كند، اين هم در آتش است
4- مردى كه دانسته حكم حق و درست را صادر كند، اين قاضى در بهشت است
الكافي : 7/407/1

یاد آوری  برای خود:
قضاوت تنها در محکمه و توسط قاضی نیست ،زندگی همواره ما را به قضاوت وا میدارد و
اینگونه است که محک میخوریم

امام صادق عليه السلام :
إِنَّ العَبدَ لَيَدعو فَيَقولُ اللّه عَزَّوَجَلَّ لِلمَلَكَينِ: قَدِ استَجَبتُ لَهُ وَلكِنِ احبَسوهُ بِحاجَتِهِ ، فَإِنّى اُحِبُّ أَن أَسمَعَ صَوتَهُ وَ إِنَّ العَبدَ لَيَدعو فَيَقولُ اللّه تَبارَكَ وَتَعالى: عَجِّلوا لَهُ حاجَتَهُ فَإِنّى اُبغِضُ صَوتَهُ؛
هر آينه بنده دعا مى كند و خداوند عزوجل به دو فرشته مى فرمايد : من دعاى او را مستجاب كردم اما حاجتش را نگهداريد ، زيرا دوست دارم صداى او را بشنوم و همانا بنده دعا مى كند و خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد : زود خواسته اش را برآوريد كه من خوش ندارم صداى او را بشنوم .
(كافى، ج2، ص489، ح3)

نکاتی از آیات 89 تا 97 از سوره یونس - از تفسیر نور

حتى پس از قبولى دعا هم صبر و پشتكار لازم است.
توبه كردن و ايمان آوردن هنگام مرگ، بى‏ اثر است. چنانكه مى‏فرمايد: “وليست التوبة للّذين يعملون السيّئات حتّى اذا حضر احدهم الموت قال انّى تبتُ الآن”
 توبه‏ ى خلافكارانى كه در آستانه‏ ى مرگ توبه و اظهار پشيمانى مى ‏كنند، پذيرفته نيست.
تفرقه، همه‏ ى نعمت‏هاى الهى را خنثى مى‏كند. «بوّأنا، رزقنا، اختلفوا«
از بين بردن شكّ در عقايد، ضرورى است. “ان كنت فى شكّ” (چه بسا اگر شك برطرف نشود، سرانجام به تكذيب بيانجامد.)
محروم شدن از ايمان به خاطر تكذيب و لجاجت مستمرّ كفّار، مقتضاى ربوبيّت و از سنّت‏هاى الهى است. “حقّت عليهم كلمة ربك”
انسان مى‏تواند حتى در لب پرتگاه، خود را حفظ كند. “الاّ قوم يونس”