آیت الله فاطمی نیا
چرا ما هرچقدر کار خیر و نیک انجام میدهیم ؛ به مقام و درجات بالا نمیرسیم؟
تا خودت پاک نباشی، پاک بهت نمی دهند.
ظرفی که برای آب خوردن انتخاب می کنی باید پاک باشد. اگر من ظرف باطنم آلوده باشد، این توقع درستی نیست که از خدا پاکیزه بخواهم.
باید با خودت قرار بگذاری به کسی پرخاش نکنی. ما زیارت می رویم، نماز جماعت می خوانیم، ماه رمضان روزه می گیریم،
پس چه می شود که توفیق نداریم و پیشرفت نمی کنیم؟
وقتی بررسی کنیم می بینیم ریشه تمام مشکلات زبان است.
با حرف کسی را می زنیم یا غضب و پرخاش می کنیم.
آیت الله بهاءالدینی می فرمودند: پرخاش، برکات زندگی را می برد.
کسی اول نامه خطاب به خواجه نصیر گفته بود:
یا ایها الکلب ابن کلب (ای سگ، پسر سگ) فلان مسأله علمی چه طور است؟
خواجه نصیر هم در جواب نوشته بود كه جواب مساله این است و در آخر نامه نوشت:
اما صحبت تو درباره سگ؛
سگ حیوانی است که چهاردست و پا راه می رود و بدنش از پشم پوشیده است. من دوپا هستم و آن طور نیستم و… والسلام. تمام!
نه پرخاشی نه غضبی! ما بودیم حداقل یه چیزی مینوشتیم در جوابش!
یک خشم فرو خوردن، آدم را از هزار رکعت نماز زودتر به خدا می رساند. خیلی حرف بزرگی است…
من مومنی را می شناختم که آقا انقدر این تلخ بود،می رفت تو مسجد تمام نوافل،تمام مستحبات انجام میداد.
اما خانه که می آمد انگار اژدها وارد شده! چرا در این روغن باز است؟چرا اینجا اینجوری است و… فکر می کرد خودش ملائکه است، وقتی مُرد زن و بچه اش آرام شدند.
اینجوری که آدم به خدا نمی رسد !هی هزار رکعت نماز بخوان بعد هم برو داد بزن؛ به هیچ جا نمیرسی!
پس باید اول باطنمان پاکیزه شود تا رشد کنیم…
پیامبر صلی الله علیه و آله:
بدانيد كه خشم پاره آتشى? در دل انسان است. مگر چشمان سرخش و رگ هاى گردنش را (هنگام خشم) نديده اند.
هر كس چنين احساسى پيدا كرد، روى زمين بنشيند.
موضوعات: خبر روز
لینک ثابت
[ 10:05:00 ق.ظ ]
