سپاس خدای تعالی را که به انسان دانایی بخشید و از این جامِ حیات جرعه ای او را نوشانید تا به داناییْ حیات جاودان گیرد و با جهالت بیگانه شود. خداوندا، ما را از آنانی قرار ده که در راهِ به دست آوردن این نعمت می کوشند. آنان که قدم به قدم با توکل به تو، و به یاری تو، پرده های جهل و تاریکی را کنار می زنند و به نور علم دست می یابند. آنان که همه بودنشان را صرف دانستن کردند و از همه دانششان و از همه تلاششان، شناخت تو و قرب تو و جهد در راه تو را آرزو داشتند. پژوهش یعنی غواصی در رویای ژرف و بی پایان دانش. پژوهش پروازی است به سوی دانایی و گذر از لایه لایه ابرهای جهالت و دریافتن روشنای علم. پژوهش شکافتن پوسته های جهل و رسیدن به واقعیت هاست و در این میان هرچه تلاش وسیع تر و عمیق تر باشد،نتیجه بیشتر و بهتر است. هرچه بیشتر غوص کنی و در غواصی هرچه ماهرانه تر عمل کنی، مروارید بیشتری صید می کنی و هرچه از تجاربِ دانشمندان و عالمان بیشتر بهره بگیری، زودتر به گوهر دریای علم می رسی.
آغاز پژوهش
کنجکاوی و میل به دانستن و شناختن، از جمله خصایص انسانی است که در کودکی به طور جدّی و آشکار بروز می کند. کودکان پژوهشگرانی بزرگند. لمس و دیدن اشیا و حتی زبان زدن به آنها راه هایی است که کودک در ابتدای زندگانی اش برای شناختن به کار می برد و سؤالات پیاپی و بی انتها شروع جدیدی از دوره پژوهش آنان است. بی اعتنایی به این سؤالات جدّی، بی اهمیّت دانستن آنها و دادن پاسخ های نادرست و گمراه کننده از سوی ما موجب می شود که کودکان در بزرگسالی پژوهشگران لایقی نباشند.
پژوهش در اسلام
دین اسلام اقیانوسی بی کران از دانایی و علوم مختلف را بر روی انسان می گشاید. اهمیّتی که دین اسلام به اندیشه، علم آموزی و پژوهش داده است بسیار شایان توجه است. کتاب های مذهبی از قرآن و نهج البلاغه گرفته تا سایر کتاب های حدیثی، سرشار از علوم مختلف و دانستنی های گوناگون است و بر عهده دانشمندان اسلامی است که در این اقیانوس بی کران غوص کنند و مرواریدی از دانایی به قدر توان خود به جامعه اسلامی هدیه کنند. اهمیت اسلام به پژوهش تا آنجاست که مداد علما را برتر و والاتر از خون شهدا می داند و دانش اندوزی و طلب علم را از نماز و روزه و حج و جهاد در پیشگاه خدا بهتر و عزیزتر می شمرد. آری معجزه برتر پیامبر ما کتاب آسمانی اوست و جمله آغازی آن که خداوند بدان با رسولش سخن گفت امر به خواندن است. رسول خدا و جانشینان گرانقدرش حامل همه علوم الهی بر روی زمین هستند و آبشارهای سرشار و جاری کلامشان سفره های عظیم دانایی را در برابر ما گشوده است.
آنچه به نتیجه کار پژوهشگر ارزش می بخشد، موضوعی است که پژوهشگر برای تلاش خود برگزیده است. اندیشمندی که برای روشن کردن و شناساندن راه زندگی بشر و نمودن راه هدایتی از سوی راهنمایان الهی، در کلام این بزرگواران جستجو می کند و درست را از نادرست می شناساند و به تفسیر و ترجمه آن می پردازد، یا دانشمندی که برای درمان یا شناخت عامل یک بیماری عمری را به تلاش می گذراند تا جامعه بشری را از رنجی آزار دهنده نجات بخشد، حقّی عظیم بر گردن جامعه بشری دارد و شایسته پاداشی بسیار است. امّا هستند کسانی که برای قتل عام یا به خرابی کشاندن منطقه ای، در پی یافتن سلاحی مخرّب می کوشند. اینان خائنان به عالَم علمند و سزاوار عقابی بزرگ.
پژوهش در وادی دانش، تلاش در راه آموختن و یافتن دانستنی ها و گام برداشتن در جاده علم، چنگ زدن به ریسمان سعادت و نوشیدن از جام خوشبختی و رستگاری است. امیرالمؤمنین علی(ع) می فرمایند: «طالب علم در دنیا عزتمند و در آخرت رستگار است».
جرعه ای از جام دانش
جام علم و دانایی جامی است بی پایان که نه لبریز می شود و نه پایانی می پذیرد و نه خشک می شود. به نوشیدن جرعه ای از جام دانش تشنگی گل می کند و عطش افزون می شود. آنچه از جام دانایی به دست می آید عزّت دنیا و رستگاری آخرت است و آن که جرعه ای از آن بنوشد وگامی در وادی آموختن بردارد، ناخواسته به سوی این وادی کشانده می شود و تشنه می شود برای جرعه ای دیگر و گامی دیگر و جرعه ای دیگر تا وادی سعادت ابدی.
علم برتر
آموختن علم دین برتر از آموختن علوم دنیوی است. علوم دینی جستجو در کلام وحی و معصومین است و این برتر از پژوهش در علوم مادّی و تجربی است. هرچند شناخت علوم دنیوی نیز ضروری و ارجمند است، امّا از آنجا که هدف از اصل آفرینش، شناخت خدا و عبادت و بندگی
اوست، جستجو در این وادی دارای ارج و بهای بیشتری است و علوم دنیوی و مادی نیز تا آنجا بها دارد که در راه خدا و به یاری خدا صورت گیرد و اینجاست که مقام طلب علم از مقام عبادت خدا به مراتب بالاتر و والاتر است.
ضرورت علم
از آنجا که مقصدْ آخرت است و دنیا راهی است برای گذر و آخرت عالم بقا و ماندن است و دنیا عالم فنا و گذشتن، کسب علوم مربوط به عالم بقا بسیار ضروری تر، با اهمیّت تر و پرفایده تر از کسب علوم مربوط به عالم گذراست؛ چنانکه شناختن مقصدِ این راه بسیار مهم و ضروری است و اساسا سفر بدون شناختِ مقصد چرخشی است در بیراه. امروز فرصتی است تا به پژوهش هامان در این باره بیاندیشیم که تا چه حد بدان اهمیت داده ایم و تا کجا به ضرورت آن توجه کرده ایم.
در کلام معصوم
آن که قدم به دیار پر نور علم می گذارد و بال به سوی آسمان دانستن و شناختن می گشاید، آنگاه به نور راه می یابد که شایسته چنین گام نهادن و بال گشودنی باشد. در کلام روشن رسول اکرم حضرت محمّد(ص) جستجوگر راستین چنین توصیف شده است: «آن که علم را برای خدا بخواهد هیچ دری از علم بر او گشوده نگردد جز آنکه در نفسش فروتنی افزون شود، با مردم تواضع بیشتر کند، ترسش از خدا فزونی گیرد و اجتهادش در دین وسعت یابد. او کسی است که علم را بیاموزد و بیاموزاند».
امّا آنکه علم را برای دنیا بخواهد یا برای منزلتی در میان مردم یا مقامی نزد سلطانی، دری از علم بر او گشوده نگردد، جز آنکه خود را بزرگ پندارد، در میان مردم تکبر کند، نسبت به خدا مغرور شودو در دین جفا کند. او کسی است که از علم نه خود سود کند و نه دیگری را سود می بخشد.
تاریخی روشن
تاریخ پژوهش در دیار ما آن قدر درخشان و روشن است که بسیاری از دانشمندان امروزی، حتی در پیشرفته ترین کشورها چشم به ستارگان عالم پژوهش در تاریخ دیار دوخته اند و از نور آنان بهره می گیرند؛ عالمانی بزرگ، دانشمندانی وارسته و برجسته که در علومی مختلف تبحّر داشته، استادانه پوسته های جهل را می شکافتند وبه عمق دانایی ها دست می یافتند. کسانی چون ابن سینا، خواجه نصیر طوسی، ابوریحان بیرونی و چه بسیار از دانشمندان که نه فقط از علوم مادّی بهره مند بودند، بلکه ازعلوم الهی نیز بی نصیب نبودند و اینک بر ماست که آثار گرانقدرشان را ارج نهیم و از آن بهره بجوییم.
پژوهشگری بزرگ
استاد شهید مرتضی مطهری ستاره ای است که در دنیای علم و آگاهی به روشنی درخشید و نمونه ای برجسته، پرتلاش، هدفمند و متعهد در میان پژوهشگران بود. امام عزیزمان خمینی تمام آثار آن بزرگوار را بدون استثنا مفید و خواندنی می دانند. دانشمند شهید ما با اتکا به قدرت لایزال الهی قدم در راه پژوهش نهاد و آبشاری زلال و ریزان از دانستنی های گرانقدر و نکات ارزشمند در پیشِ چشمِ آیندگان جاری ساخت.
گنجی از گذشتگان
پژوهش با تاروپود تاریخ گرانقدر ما چنان آمیخته است که در هر ورق از تاریخمان نام پژوهشگری دانشمند، حکیمی بزرگ یا عالمی برجسته به چشم می خورد. این امر، سنگینی باری را که بر دوش گرفته ایم دوچندان می کند. حیف است اگر به آثار گرانبهای نیاکانمان، که چون گنجی نزد ما به یادگار مانده است، بی اعتنا باشیم و فقط آنها را در کتابخانه ها جمع آوری کنیم. حال آنکه سطر سطر آن آثار حاصل تلاش های خستگی ناپذیر آن بزرگمردان بوده و راهگشای مسیرهای گوناگون در عالم علم است.
و در پایان ارج می نهیم به مقامِ شامخِ عالمان و بزرگانِ عالمِ پژوهش ، آنان که چون علامه حلّی، شیخ مفید، علامه مجلسی، علامه طباطبایی، علامه جعفری و بسیاری دیگر از ستارگان عالم علم که چون خورشید درخشیدند و نورشان همچنان به عالم علم روشنی می بخشد؛ بزرگ مردانی که تمام لحظات عمر را صرف جستجو کردن، یافتن و دانستن کردند و ثمره عظیم آن همه تلاش را بی هیچ دریغی به آیندگان تقدیم داشتند. هدیه های گرانقدرشان را قدر بدانیم و تلاش عالمانه شان را سپاس گوییم.
منبع: مجله گلبرگ ، شماره 23، آذرماه1380 – سایت حوزه نت
