لازم است گاهی از خانه بیرون بیایی و خوب فکر کنی ببینی باز هم می‌خواهی به آن خانه برگردی یا نه ؟!
 
لازم است گاهی از مسجد ، کلیسا و … بیرون بیایی و ببینی پشت سر اعتقادت چه میبینی ترس یا حقیقت ؟!
 
لازم است گاهی از ساختمان اداره بیرون بیایی ، فکر کنی که چه‌قدر شبیه آرزوهای نوجوانیت است ؟
 
لازم است گاهی درختی ، گلی را آب بدهی ، حیوانی را نوازش کنی ، غذا بدهی ببینی هنوز از طبیعت چیزی در وجودت هست یا نه ؟!
 
لازم است گاهی پای کامپیوترت نباشی ، گوگل و ایمیل و فلان و بهمان را بی‌خیال شوی ، با خانواده ات دور هم بنشینید ، یا گوش به درد دل رفیقت بدهی و ببینی زندگی فقط همین آهن‌پاره‌ی برقی است یا نه ؟!
لازم است گاهی بخشی از حقوقت را بدهی به یک انسان محتاج ، تا ببینی در تقسیم عشق در نهایت تو برنده ای یا بازنده  
لازم است گاهی عیسی باشی ، ایوب باشی ، انسان باشی ببینی می‌شود یا نه ؟!
 
و بالاخره لازم است گاهی از خود بیرون آمده و از فاصله ای دورتر به خودت بنگری واز خود بپرسی که سالها سپری شد تا آن بشوم که اکنون هستم… آیا ارزشش را داشت …؟!  

 
 زیبائی در فراتر رفتن از روزمره‌ گی‌هاست… 

مقام معظم رهبری: به این اصل معتقد بوده وهستم که اگر کار به نماز بر می خورد باید کار را تعطیل کردونماز خواند…
 استدلالم هم این است که وقتی ندا می آید حی علی الصلاه این خیلی تجاهر و وقاحت می خواهد

که خدا شمارا به نماز بخواند وشما چشم در چشم دیگران بدوزید وتوجهی نکنید.

 این لوث کردن ارزش نماز است که هم به کار لطمه می زند وهم عوارض وضعی دارد.

شهید چمران:
آنان که به من بدی کردند، مرا هوشیار کردند.
آنان که از من انتقاد کردند، به من راه و رسم زندگی آموختند.
آنان که به من بی اعتنایی کردند، به من صبر و تحمل آموختند.
آنان که به من خوبی کردند، به من مهر و وفا و دوستی آموختند.
پس خدایا! به همه اینان که باعث تعالی دنیوی و اخروی من شدند خیر و نیکی دنیا و آخرت عطا فرما

حجت الاسلام ناصري مي گويد:امام در سجده آخر نماز ذكري را خيلي آهسته مي خواندند كه من هرچه دقت مي كردم ،نمي شنيدم كه چه ذكري را مي گويند.تا اينكه يك روز كه با امام از حرم حضرت اميرالمؤمنين مي آمديم در مسير از ايشان پرسيدم : آقا در سجده ي آخر نمازتان يك ذكري را آهسته مي گوييد ، اين چه ذكري هست؟
فرمودند:«اللهم ارزقني التجافي عن دار الغرور و الانابة الي دار الخلود و الاستعداد للموت قبل حلول الفوت»

نکاتی از آیات 17 تا 25 از سوره انفال:

جنگ وجهاد، يكى از وسايل آزمايش الهى است، تا مؤمنان واقعى از افراد ضعيف ‏الايمان و يا بى ‏ايمان شناخته شوند.
ايمان، شرط دريافت حمايت الهى و كفر، زمينه‏ ى سستى و نابودى انسان است.
برخوردارى از لطف و قهر خداوند، به انتخاب و عملكرد خود ما بستگى دارد.
در اطاعت از رهبرى، صداقت داشته و به تعهّدات خود پايبند باشيم و بدون عمل ادّعاى ايمان نكنيم. «و لا تكونوا كالّذين قالوا سمعنا و هم لايسمعون»
مدّعيان ايمان و كسانى كه ملتزم به اطاعت از خدا و رسول نباشند، «و لا تكونوا كالّذين قالوا سمعنا و هم لايسمعون»، بدترين جنبندگانند. «انّ شرّ الدّوابّ» (خدا کنه ما از این دسته نباشیم)
از سنّت‏هاى الهى اين است كه فيض خود را به افراد مستعد عطا مى‏كند و به هر كس به مقدار لياقت و استعداد حقّ ‏پذيرى كه در خود ايجاد كرده، توفيق داده و لطف مى‏كند.
هر فكر و انديشه ‏اى كه بر دل انسان بگذرد، خداوند بدان آگاه است. «يحول بين المرء و قلبه»
خداوند از هر چيزى به انسان نزديك‏تر است، حتّى از قلب او به خودش.
نه خود عامل فتنه شويم، نه با فتنه‏ گران هم‏صدا شويم و نه در برابرشان سكوت كنيم. «واتّقوا فتنة»
(سکوت در برابر فتنه و فتنه گر جایز نیست)
منبع : تفسیر نور