امام راحل (ره):
- همچو با تبلیغات خودشان ماها را ترساندند که از خودمان مى ‏ترسیدیم،…. این برای این بود که ما را از اینکه بودیم تهی کردند؛ مغزهای ما را شستشو کردند، اعتماد به نفس را از بین بردند.» ج‏۷، ص ۵۷

- «گمشده ی خودتان را پیدا کنید. گمشده ی شما خودتان هستید.» ج‏۱۲، ص ۳۰۷

- «اگر ما از وابستگی فکری بیرون بیاییم، همه ی وابستگی ها تمام می شود.»ج۱۰، ص ۵۳

- «امید در خودتان ایجاد کنید. نویسنده‏هاى ما، گویندگان ما همه‏شان دنبال این باشند که به این ملّت امید بدهند. مأیوس نکنند ملّت را. بگویند توانا هستیم. نگویند ناتوان هستیم. بگویند خودمان مى‏توانیم و واقع همین‏طور است، مى‏توانیم. اراده باید بکنیم.»ج ۱۳، ص ۵۳۷
از صحيفه امام(ره)

سيد شهيدان اهل قلم :
“"اگر کسی سخن از خدا و پیامبران و راه حق بگوید؛ با او همان خواهند کرد که نمرودیان با ابراهیم علیه‌السلام کردند، و مگر با ما اینچنین نکردند؟ و مگر با مسلمانان سراسر جهان اینچنین نمی‌کنند؟ مگر انقلابیون فلسطینی را در آتش نمی‌سوزانند؟ مگر مسلمانان هند را مثله نمی‌کنند؟ مگر هیتلری دیگر را به جان ما نینداختند؟ مگر سعی نکردند که با زور اسلحه مدرن و تکنولوژی نظامی بر ما غلبه کنند و تنها فریاد حقی را که روی این کره‌ی خاک بلند شده در گلو خفه کنند؟… مگر اسرای بسیجی ما را در خرمشهر، جلوی قدم‌های سرلشکرهای خویش قربانی نکردند؟ مگر زنان و دختران مسلمان امت ما را در هویزه و سوسنگرد… زنده‌به‌گور نکردند؟ مگر از شهدای ما نیز گذشتند؟ مگر با حجاج ما آن نکردند که حجاج بن یوسف ثقفی نیز با اهل مدینه نکرد؟… و راستش اگر خدا با ما، و روح خدا در میان ما نبود، اکنون از انقلاب اسلامی هیچ‌چیز، حتی یاد و نام و خاطره‌ای نیز باقی نمانده بود. اما آن آتش بر ما گلستان شد… و از این بیش باز هم خواهند دید و خواهیم دید که چگونه سخن ما که آوای اصیل فطرت الهی انسان است، قلب‌ها را و فردای جهان را تسخیر خواهد کرد و عَلم عدالت را بر فراز این ظلم‌آباد برخواهد افراشت. “”

دلم شکسته از این لحظه ها که بیمار است
و بغض و هق هق و ناله. کسی گرفتار است
کسی به جرم فقط یک امید، می میرد
سری که رفته به سجده لیاقتش دار است
دگر به آتش نمرودها گلستان نیست
چه ابتلای عظیمی دوباره در کار است؟
دوباره قصه ی تلخ هجوم بی دینان
دوباره غربت مومن . و باز تکرار است
گریز می زند این روضه ها به عاشورا
و مثل اینکه همیشه غریب. آن یار است
بیا که اشک بریزیم و ندبه سر بدهیم
برای کرب و بلایی که در میانمار است

و ما هنوز برای ظهور می جنگیم
اگر که نور نیاید نگاهمان تار است
مصطفی عمانیان

اللهمَّ افتَح لي أبوابَ فَضلِكَ : خدايا در اين روز به روي من درهاي فضلت را بگشا.

فضل در قرآن و معارف اسلامي به دو معنا به كار رفته است:

1- بخشش
فضل به معناي بخشش به بخششي گفته مي شود كه انجام آن بر بخشش كننده لازم و واجب نيست؛ احسان و رحمت و عطايي كه كه خدا بر بندگان مي كند بر خداوند لازم نيست؛ بلكه از روي لطف و كرم است؛ بنابراين به آن فضل گويند كه زيادت است و گرنه بندگان حقي در نزد خدا ندارند.

2- برتري
فضل به معناي برتري در چند جاي قرآن به كار رفته است:

«خداوند بعضي از شما بر بعضي ديگر از نظر روزي برتري داد» نحل-71
«و ما به داود از سوي خود فضيلتي بزرگ بخشيديم؛(ما به كوه ها و پرندگان گفتيم) اي كوه ها و اي پرندگان! با او هم اواز شويد و همراه او تسبيح خدا گوييد! و آهن را براي او نرم كرديم» سبأ-10
«ما بعضي پيامبران را بر بعضي ديگر برتري داديم و به داود زبور بخشيديم» أسراء-55
«و ما به داود و سليمان، دانشي عظيم داديم و آنان گفتند: ستايش از آن خداوندي ست كه ما را بر بسياري از بندگان مؤمنش برتري بخشيد» نحل-15
اما در اينجا مراد روزه دار از طلب فضل، عطيه و بخشش است.

نقل از كتاب “شهر رمضان زمزمه روزه داران”

اگر پیغمبر اسلام زنده می‏بود، امروز چه می‏کرد؟
درباره چه مسئله‏ای‏ می‏اندیشید؟
والله و بالله قسم می‏خورم که پیغمبر اکرم در قبر مقدسش‏ امروز از یهود می‏لرزد.
این یک مسئله دو دو تا چهار تاست.
اگر کسی نگوید، گناه کرده است، من اگر نگویم و الله مرتکب گناه شده‏ام، هر خطیب و واعظی اگر نگوید، مرتکب گناه شده است.
گذشته از جنبه اسلامی، فلسطین چه‏تاریخچه‏ای دارد؟
قضیه فلسطین مربوط به دولتی از دولت های اسلامی هم نیست‏، مربوط به یک ملت است، ملتی که او را به زور از خانه‏اش بیرون‏ کرده‏اند. تاریخچه فلسطین چیست؟

مدعی هستند که در 3 هزار سال پیش 2 نفر از ما، “داود” و “سلیمان” برای‏ مدت موقتی در آنجا سلطنت کرده‏اند.
تاریخ را بخوانید، در تمام این‏ مدت 2، 3 هزار ساله، کی بوده است که سرزمین فلسطین به یهود تعلق‏ داشته است؟
کی بوده است که بیشتر سرزمین فلسطین مال ملت یهود باشد.

آیا بیشتر سرزمین فلسطین از آنِ ملت یهود است؟
قبل از اسلام هم مال آنها نبود، بعد از اسلام هم مال آنها نبود.
روزی که مسلمین فلسطین را فتح‏ کردند، فلسطین در اختیار مسیحی ها بود، نه در اختیار یهودی ها.
اتفاقاً مسیحی‏ها که با مسلمین صلح کردند، یکی از مواردی که در صلحنامه گنجاندند، این بود که شما یهود را در اینجا راه ندهید.
گفتند: ما با شما زندگی‏ می‏کنیم ولی با یهود زندگی نمی‏کنیم.
چطور شد که یکدفعه نام وطن یهودی به‏ خود گرفت؟
یکی از قضایایی که کارنامه قرن ما را تاریک می‏کند،
(این‏ قرنی که به دروغ، نام حقوق بشر، نام آزادی، نام انسانیت بر آن گذاشته‏اند) همین‏ قضیه است.

استاد ِ شهید مرتضی مطهری

فلسطین به فلسطینیان بازخواهد گشت.

و من به شما عرض كنم؛ همچنان كه ستاره‌ى صبح اميد درخشيد،
يك بار در انقلاب اسلامى
يك بار در جنگ تحميلى
يك بار در زندگى شما آزادگان،
در اين قضيه هم قطعاً شفق اميد خواهد درخشيد و قطعاً فلسطين به دست مردم فلسطين برخواهد گشت
و اين زائده‌ى دروغى و جعلى از صحنه‌ى جغرافيا محو خواهد شد؛
در اين ترديدى نيست. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای؛ ۱۳۹۱/۵/۲۵

به بهانه روز قدس

ورزقان، فلسطین؛ غیرت، روز قدس

برادر و خواهر فلسطینی ام

از شهر زلزله زده و ویران شده ورزقان با تو سخن می گویم؛ در حالی که خانه ام ویران شده و سقفی روی سر ندارم.

اما امروز آمده ام که بگویم مسئله اصلی من، مسئله اصلی آذربایجان، مسئله اصلی ایران اسلامی و مسئله اصلی جهان اسلام؛ مسئله فلسطین است.

امروز پس از نماز جمعه راهپیمایی روز قدس در ورزقان برگزار می شود

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَنِ ٱلرَّحِيمِ

اگر «نــور» را ببيني ، ديگر فقط به تماشاي آن مي نشيني و مجالي براي پرسيدن نداري !

آري ، وقتي به «خودِ واقعی ات» نگاه ميكني ،مي فهمي كه در «ساحتِ حضور» كلمات محو ميشوند ؛ زبان خاموش میشود و چشم روشن میشود ؛ می یابی که آنجا جای «نگاه کردن» است ، نه جای «سوال کردن» !

در آن ساحت که «حقایقِ حضوری» تجلّی میکنند ، دهان بسته میشود ، چون حقایق را به حجاب می برد ؛ مثل آنکه بخواهی «نـور» را با دهانت ببینی و نشان دهی

هر که را اسرار حق آموختند مُهر کردند و دهانش دوختند

وقتي «حيات و حضور» خويش را در بي كرانه ي هستي مي يابي ، ناگاه به خود مي آيي كه فراتر از حروف و مفاهيمِ مرده ، «نور خدا» را تازه و زنده در خويش يافته اي ، و آنگاه است كه زندگي «زنده» ميشود.

اين نحوه «نگاه تازه» به خویشتن در ارتباط با خدا را میتوانید در كتاب «آشتی با خدا از طریق آشتی با خود راستین» بیابید.

این کتاب راهی را به نور ثقلین « قرآن و اهل البیت (علیهم السلام) » روشن مینماید که ریسمانِ نجات از پوچی ها و روزمرگی ها بوده و توجه به ارتباطی است که «رازِ» رسيدن به طروات و تازگي در زندگي است ؛

این کتاب میخواهد ما را به تازه ترين و زنده ترين «حقيقتِ هستی» متصل كند.

قسمتی از متن کتاب :

«آشتي با خدا از طريق آشتي با خود راستين» توجه به جوشش چشمه ‏اي است كه در ماست و همه ما در هر روز جوشش اين چشمه حيات را مي‏توانيم در خود تجربه كنيم، «خود راستيني» كه نسيمي از حضور حيات محضِ خدا در ماست، و ما چيزي جز رابطه با آن حيات محض نيستيم، همان رابطه‏ ايم كه خود را «خود» احساس مي‏كنيم. »

«آشتي با خدا، آشتي با همه چيزهاست ؛
كه همه چيز به جهت بي‌خداييِ ما، به ما پشت كرده بودند و ما نيز به آنها پشت كرده بوديم»

«از طريق آشتي با خود، راهِ دقيق نگاه‌کردن به عالم درون آشکار مي‌شود، راهي به ماوراء عالم اشياء.
خودت، آري «خودِ خودت» يك انگشت اشاره به عالم لايتناهي هستي، و مي‏تواني تو اي انگشت اشاره به عالم درون! از طريق خودت راه زندگي صحيح را بيابي، آن‌وقت كه خود را يافتي، مي‌بيني که خودت يك زندگي صحيح هستي، آن‌كه بيراهه مي‏رود «ناخود تو» است، خود را ناخود نكن،
خود باش تا زندگي باشي»

«اگر انسان فهميد كه خداگونه است، خدا گونه زيست كردن براي او مشكل نخواهد بود ؛
آشتي با خدا، يعني خود را خدايي بيافرينيم و اسير مرگِ بدن ظلماني خود نشويم ، و اين يعني آشتي با اميدهاي بزرگي كه انسان مي‏تواند در زندگي خود به‌دست آورد.»

کاروان رفت و تو درخواب و بیابان در پیش وه که بس بی‌خبر از غلغل چندین جرسی

بال بگشا و صفير از شجر طوبي زن حيف باشد چو تو مرغي که اسير قفسي

لینک دانلود مستقیم کتاب از سایت انتشارات لب المیزان

http://almizan.lobolmizan.ir/ketab/DOC/Ashti%20Ba%20Khoda.doc

http://almizan.lobolmizan.ir/ketab/PDF/Ashti%20Ba%20Khoda.pdf