تکان میخوری بگو یا صاحب الزمان
می نشینی بگو یا صاحب الزمان
برمیخیزی بگو یا صاحب الزمان

صبح که از خواب بیدار میشوی مؤدب بایست و صبحت را با سلام به امام زمانت شروع کن و بگو آقا جان دستم به دامانت خودت یاری ام کن

شب که میخواهی بخوابی اول دست به سینه بگذار و بگو"السلام علیک یا صاحب الزمان"بعد بخواب.

 شب و روزت را به یاد محبوب سر کن که اگر اینطور شد، شیطان دیگر در زندگی تو جایگاهی ندارد، دیگر نمیتوانی گناه کنی، دیگر تمام وقت بیمه امام زمانی.

 امیرالمؤمنین(ع) فرموده است: “که در حیرت دوران غیبت فقط کسانی بر دین خود ثابت قدم می مانند که با روح یقین مباشر و با مولا و صاحب خود مأنوس باشند.”

 کمال الدین و تمام النعمه، ص 303

شهادت یک واژه و راهِ …تمام_نشدنی است …
و آنقدر دست یافتنی است که هرکس می تواند،
آرزویش را داشته باشد و امیدش را هم به دل، که حتما به آن دست خواهد یافت …
و اما…هر آرزویی … بهایی دارد …

بعضی ها با پول به آرزوهایشان می رسند
و ما با جان …
و جان دادن، آدم_شدن می‌خواهد
خالص و مخلص شدن می‌خواهد …
سختی و درد کشیدن می خواهد!
و همه ی اینها …
خلاصه می شود در شهیدانه زندگی کردن…
شهیدانه زندگی کنیم تا شهید شویم…
و شهدا این گونه زیستند…

۴ سالی از شهادت شهیدم می‌گذشت و ‌فقط خدا می‌دانست که چقدر انتظار دیدن روی حضرت آقا را داشتم.

۷ خرداد ۱۳۹۸ یک روز از روزهای ماه مبارک رمضان بود که گوشی تلفنم زنگ خورد وقتی گوشی را جواب دادم‌ و فهمیدم از بیت حضرت آقا هستند. اصلا نمیتوانستم روی پایم بایستم؛ وقتی گفتند که حضرت آقا کتاب را خواندند و گفتند از همسرشهید تشکر کنید.
انگار بال درآورده بودم و بیش‌تر از هر لحظه به روح الله افتخار میکردم. فقط گفتم سلام مرا به آقا برسانید و بگویید من منتظر دیدارشان هستم. اصلا فکرش را هم نمیکردم که حرفم به گوش آقا برسد.
صبح ۳ روز بعد تماس گرفتند و گفتند به همراه نویسنده کتاب به بیت رهبری بیایید.
دنیا را آن لحظه به من دادند. وارد حسینه که شدیم، حال عجیبی داشت. مشغول قرائت قرآن شدیم. دل در دلم نبود تا آقا بیاید. انگار صدای قلبم را میشنیدم.
بعد از نماز در راهرویی که حضرت آقا از آنجا رد میشدند ایستادیم. نمیتوانستم روی پاهایم بایستم. آقا در چند قدمی‌ام بود و اصلا یادم رفته بود که چه صحبت‌هایی با آقا دارم. دستانم میلرزید. آقا آمدند جلو. آقا گفتند شما همسر شهیدید؟ خودم را معرفی کردم؛ صدایم میلزید.
گفتم آقاجان روح الله ۴ سال است شهید شده و من منتظر دیدن روی شما بودم. آقا خندید و‌ تشکر کردند.
بی مقدمه گفتم آقاجان! روح الله میگفت «صدای پای امام زمان می آید؛ میشنوی؟!» آقا لبخند زدند و گفتند «خوشا به سعادتشان». گفتم آقا برای ما هم دعا کنید که راه شهید را ادامه دهیم گفتند ان شاءالله.
گفتم روح الله ۱۵سالش بود که مادرش رو از دست داد و با کلی سختی به اینجا رسید.
حرفهای دلم را میزدم و آقا با مهربانی گوش میداد.
گفتم اگر لازم باشد خودم و خانواده‌ام در طبق اخلاص فدای حضرت زینب. حضرت آقا با لبخند گفتند نه شما بمانید.
آقا به نویسنده کتاب اشاره کردند و گفتند: شما نویسنده ای؟
گفتند بله
آقا گفتند: خیلی خوب نوشتی.
انگشتر آقا را برای پدرم گرفتم و‌گفتم‌ پدرم جانباز شیمیایی ست.
گفتم آقا خدا به شما سلامتی بدهد و پشت سرش به ایشان حرف دلم را زدم که اگر میشود یک بار در قنوت نمازتان برای من حقیر دعا بفرمایید که شرمنده شهیدم نشوم و آقا گفتند چشم.
پس از خداحافظی، خیلی از حرفها در دلم ماند.
ولی همین که نائب امام زمان را دیده بودم خوشحال بودم.
ان شاالله در رکاب امام زمان و رهبر انقلاب اسلامی باشیم.

در اين روز در سال 1344 ه‍جری  قبور ائمه بقيع (عليهم السلام) و نيز قبر حضرت حمزه در احد به دست و هابيون تخريب شد.

 علت و انگيزه تخريب اين قبور مطهر در كتب مختلفى كه بر رد عقائد ضاله وهابيت تأليف شده، بيان گرديده است.

 آنان علاوه  بر قبور مطهر ائمه معصومين (عليهم السلام)، ديگر قبور را هم تخريب نمودند كه عبارتند از: قبر منصوب به  قبر مطهر فاطمه بنت اسد (عليها السلام) مادر اميرالمؤمنين (عليه السلام)، قبر مطهر حضرت ام البنين (عليها السلام)، قبر ابراهيم پسر پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم)، قبر اسماعيل فرزند حضرت صادق (عليه السلام)، قبر دختران پيامبر صلى الله عليه و آله، قبر حليمه سعديه مرضعه پيامبر (صلى الله عليه و آله وسلم)  و قبور شهداى زمان پيامبر (صلى الله عليه و آله وسلم)

وهابيان در سال 1343 در مكه گنبدهاى قبر حضرت عبد المطلب، ابى طالب، خديجه، و زادگاه پيامبر (صلى الله عليه و آله را با خاك يكسان كردند.

 در جدّه نيز قبر حوا و ديگر قبور را تخريب كردند.

 در مدينه منور نبوى را به توپ بستند، ولى از ترس مسلمانان قبر شريف را تخريب نكردند. در شوال 1343 با تخريب قبور مطهر ائمه بقيع (عليهم السلام )اشياء نفيس و با ارزش آن قبور مطهر را به يغما بردند.

 قبر حضرت حمزه (عليه السلام) و شهداى احد را با خاك يكسان كردند، و گنبد و مرقد حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم)، قبر اسماعيل پسر حضرت صادق (عليه السلام) و ديگر قبور را هم خراب كردند.

 در همان سال به كربلاى معلى حمله كردند، و ضريح مطهر را كندند و جواهرات و اشياء نفيس حرم مطهر را كه اكثرا از هداياى سلاطين و بسيار ارزشمند و گرانبها بود، غارت كردند و قريب به 7000 نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را كشتند.

 سپس به سمت نجف رفتند كه موفق به غارت نشدند و شكست خورده برگشتند.