باید راهی شد
وقت وقت گریختن است ، وقت فرار از روزمرگی  زندگی روزمره
باید جایی دگر رفت به سرزمین ودیار دیگر.
به قول سهراب: پشت دریا شهری است که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است.
توشه ات را جز عشق دیگر هیچ نگذار زیرا که آنجا فقط جای عاشق شدن است.دلت را باخودت بیاور ، گرچه بی شک آن را آنجا جا خواهی گذاشت.
قدر این سرزمین را باید دانست ، زیرا که عشق ناب و لایتناهی فقط در آنجا یافت می شود.حال که نزدیک بهار و تازه شدن طبیعت است.
عزمت را جزم کن و توکل بر باری تعالی نمای و همراه ماشو.
توای همسفر من قدم در این سفر سراسر نور و معنویت نمی گذاشتی آن هم در عنوان جوانی. هر جا دلت شکست وقطره های اشکت همچون گوهری سرازیر شد  ما را هم از دعای خیرت بی نصیب نگذار (یا علی)

مدرسه علمیه الزهرا(س) قروه اقدام به اعزام 24 نفر از طلاب این مدرسه به عنوان روحانی همراه کاروان (به سرزمین راهیان نور) نمود.در این سفر 3 روزمبلغین به ترویج فرهنگ شهادت وایثار پرداختند.با توزیع بروشورهای درباره مناطق عملیاتی اقدام کردند

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

یالطیف
فردا را چگونه مي توان ديد
فردايي که امروزش همه در غوغا است
فردايي که امروزش را از عمق افکار خسته مردم مي بينم
کجاست يک دل آرام
کجاست آرزوهاي آرزو نشده
کجاست اميدي که باز سوي اميدوارش باز گردد
نمي دانم دلم را دست کدامين فکر بسپارم
نمي دانم اشکم را براي که بريزم
نمي دانم سوز عشق را از که بايد بياموزم
کاش ميشد در بن بست سکوت  خانه اي از فکر نساخت
کاش ميشد عشق را در خاکستر ياد ها نگاه داشت
کاش ميشد اشک را در جويبار احساس نريخت
چرا اين مردم دل هاشان را با اب سياه افکار ديگران مي شويند
چرا اين مردم عطش بودن را در انتظار  ديدار يار سيراب نمي کنند
چشمانم از خيره شدن بر صفحات خالي ذهنم خسته شده
نمي دانم چرا هر چه در بيراه هاي تنهاييم پرسه ميزنم خانه تنهايي هايم را نمي يابم
کاش مي آمدي و من را از حصار سخت دو دلي نجات ميدادي
فردا روز توست
روز شنيدن بوي نرگس
روز ديدن خال گونه ات
روز انتظار
روز تقديم اشکها بر زير پايت
روز شکستن ديوار دوري هفت روز
مرا درياب
مي داني چه هستم
مي داني چه بايد باشم
مي داني چه مي خواهم باشم
دستم را بلند کرده از تو مدد مي خواهم
تا يک دل آرام را ,
تا آرزوي بازگشتت را ,
تا اميد به انتظارت را
از تو طلب کنم 
مي خواهم بدانم
چگونه دلم را به دست افکار تو ,
اشکم را در دامان تو ,
سوز عشق را براي تو داشته باشم
ديگر نمي گويم کاش ميشد
ميگويم از تو مي خواهم که خانه اي را که در بن بست سکوت ساخته ام ويران سازي
ميگويم از تو مي خواهم که عشق به خودت را همچون داغي آتش در سينه ام نگاه داري
ميگويم از تو مي خواهم که اشک هايم را در جويبار انتظارت بريزم

با او حرف زدم
صدايم را از ميان انبوه درد هاي عاشقانش شنيد
من مي سوزم
جوابش را نمي شنوم
دفتر افکارم سفيد است
اما
او برايم نوشته است
با رنگ سفيد
مي خواهد من خود بيابم
مي دانم نوشته است که فرياد سکوتش بلند است
آري
بايد بشنوم
مي دانم که سبکي هواي درونم از گرد و غبار قدمهايش بر روي ذهن پريشانم است
مي دانم که آرامش درياي قلبم از آرامش آبيه نگاهش است
منتظر آمدنم است پس منتظر آمدنش مي مانم
با عشق به او ,
با مدد از او
و  با توکل از خداي او
يا حق

این دوره با حضور اساتید مجرب از قم در این مدرسه هرهفته به مدت 2ماه برگزار می گردد.افتتاحیه این دوره در 10 بهمن ماه 90 بود .مطالب ارائه شده در این دوره درباره نحوه کلاس داری و شیوه تبلیغ برتر،توسل و دعا،نحوه برقراری با کودک، و عرفان های نو ظهور،برای طلاب و فارغ التحصیلان حوزه برگزار می شود.