ای عزیز برای یک خیال باطل، *یک محبوبیت جزئی بندگان ضعیف*، یک توجه قلبی مردم…
خود را مورد سخط و غضب الهی قرار مده؛
و مفروش آن محبت های الهی،
آن کرامت های غیرمتناهی،
آن الطاف و مراحم ربوبیت را بر یک محوبیت پیش خلق که مورد هیچ اثری نیست و از او هیچ ثمری نبری جز ندامت و حسرت.
وقتی دستت از این عالم کوتاه شد که عالم کسب است و عملت منقطع گردید،
دیگر پشیمانی نتیجه ندارد و رجوع بی فایده است. . .