اللهمَّ افتَح لي أبوابَ فَضلِكَ : خدايا در اين روز به روي من درهاي فضلت را بگشا.

فضل در قرآن و معارف اسلامي به دو معنا به كار رفته است:

1- بخشش
فضل به معناي بخشش به بخششي گفته مي شود كه انجام آن بر بخشش كننده لازم و واجب نيست؛ احسان و رحمت و عطايي كه كه خدا بر بندگان مي كند بر خداوند لازم نيست؛ بلكه از روي لطف و كرم است؛ بنابراين به آن فضل گويند كه زيادت است و گرنه بندگان حقي در نزد خدا ندارند.

2- برتري
فضل به معناي برتري در چند جاي قرآن به كار رفته است:

«خداوند بعضي از شما بر بعضي ديگر از نظر روزي برتري داد» نحل-71
«و ما به داود از سوي خود فضيلتي بزرگ بخشيديم؛(ما به كوه ها و پرندگان گفتيم) اي كوه ها و اي پرندگان! با او هم اواز شويد و همراه او تسبيح خدا گوييد! و آهن را براي او نرم كرديم» سبأ-10
«ما بعضي پيامبران را بر بعضي ديگر برتري داديم و به داود زبور بخشيديم» أسراء-55
«و ما به داود و سليمان، دانشي عظيم داديم و آنان گفتند: ستايش از آن خداوندي ست كه ما را بر بسياري از بندگان مؤمنش برتري بخشيد» نحل-15
اما در اينجا مراد روزه دار از طلب فضل، عطيه و بخشش است.


نقل از كتاب “شهر رمضان زمزمه روزه داران”

موضوعات: تفسیر  لینک ثابت



[جمعه 1391-05-27] [ 06:20:00 ب.ظ ]