سید علی کشید عَلَم عشق را به دوش
مردی که از قبیله خورشید پا گرفت

کشتی به گل نماند و گذشت از غروب ها
سکان به دست خویش که این ناخدا گرفت

حبل المتین درد شد آن مرد مشرقی
وقتی که زخم ، حجم زمین را فرا گرفت