رهبران گمراه كه سبب انحراف ديگران شوند، گناه آنان را نيز بر دوش مى‏‌كشند. «يصدّون … يبغونها عوجاً … يضاعف لهم العذاب»
به ايمان و عمل صالح خود مغرور نشويم كه تسليم مطلق بودن، شرط عبوديّت است. «آمنوا و عملوا الصالحات و اخبتوا الى ربّهم«
حوزه‌‏ى تبليغ پيامبران، در مرحله اوّل قوم خودشان است. «ارسلنا… الى قومه»
انبيا در برابر مخالفان خود سعه‏‌ى صدر دارند، در مقابل آن همه سخنان ناروا و تهمت‏‌هاى نابجا، باز هم سخن از منطق و برهان و عاطفه مى‏‌زنند.

منبع: تفسیر نور