عشقبازی فرزند زهرا (س) زیر زنجیرهای تانک

وقتی وارد هویزه و بارگاه شهداء می شوی دلت خدایی می شود.
هویزه نام دیگرش گوچه های بنی هاشم است،
نام دیگرش خانه فاطمه(س)
صدای شکسته شدن استخوان پهلو و سینه مساوی است با له شدن زیر شنی تانک، تکرار حادثه در است و دیوار.
آنجا آتش بود و اینجا آتش، آنجا خون بود و دود و اینجا تکرار آنجا…

آنجا زهرا(س) بود و اینجا فرزندان زهرا…

روزگار تازه‌اى آغاز شده است، وضع جديدى در دنياى اسلام به وجود آمده است، و اين وضع بر روى زندگى همه‌ى ملتهاى جهان بتدريج اثر خواهد گذاشت؛ «باش تا صبح دولتت بدمد»؛ ان‌شاءاللّه.
[ بیانات حضرت آقا در خطبه های نماز عید فطر امسال ]

چه جنگ باشد چه نباشد راه من و تو از کربلا می گذرد؛باب جهاد اصغر بسته شد باب جهاد اکبر که بسته نیست.
سید شهیدان اهل قلم

اينجا ايران است، فروشگاهي تخريب شده در روستاي تخريب شده، ژاپن نيست!
اينجا ايران است، اين فروشگاه تخريب شده بعد از گذشت چند روز كاملا دست نخورده باقي مانده است، ژاپن نيست!
اينجا ايران است، روستاي ورزقان از توابع آذربايجان، با مردمي ساده دل و با صفا كه با بيرون آوردن هر جنازه اي از زير آوار ،اشك تمامي مردم آن در داغ همسايه روان شد!
اينجا ايران است، همانجا كه فعالان اجتماعي اش ، آلت دست رسانه اند، نه آنكه خود يك رسانه باشند!
اينجا ايران است، همانجا كه مرغ همسايه اش هميشه برايمان غاز است!
اينجا ايرن است، زلزله آمده، فروشگاهي تخريب شده، مردماني آواره گشته اند ولي هيچ كس تعدي به اموال ديگري نميكند،
اينجا ايران است، براي همين اين عكس ايميلي نمي شود كه دست به دست بچرخد و به سمع و بصر تمام جهان برسد و همه بدانند اگر در ژاپن، استغناي اقتصادي دولت مانع از چپاول شد، اينجا اعتقاد و ايمان مردمي مانع چپاول شد كه روي در و ديوار خانه هاي تخريب شده شان پر است از عكس شهدا…

 هر يك از شما يك رسانه ايد، و رسالت رسانه اطلاع رساني حقايق

اين ها را من نم يگويم، اين ها گزارش دوستان و خبرنگارانيست كه اين چند روزه همنشين و غمخوار اين مردمانند.
مهم پير مرد روستاييست كه به اصرار خبرنگاري را ميهمان چادر امدادي اش كرده و مي گويد: درست است كه خانه و زندگي ام با خاك يكسان شده ولي هنوز مي توانم يك استكان چاي ميهمانت كنم!
مهم اين جماعت روستاي اند كه با همان چادر و چند تخته پتو و قرص نان و عدس و برنج، با زبان شيرين آذري ناز امدادگران را كشيده و آنها را دلداري مي دهند!
ولي در اين ميان يک چيز داغ دل را افزون مي كند، و آن اينكه چرا از اين همه صفا و صميميت، از اين همه گذشت و فداكاري، چيزي در رسانه هاي جمعي و شبكه هاي اجتماعي فضاي مجازي، در وبلاگ ها و وبسايت ها به چشم نمي خورد؟!
چه چيزي باعث مي شود به اصطلاح فعالان! اجتماعي در اين ميان به جاي ديدن تمام اين محاسن فقط معايب را مي بينند و بزرگنمايي مي كنند؟!
فعلان اجتماعي كه هر كدام بايد رسالت يك رسانه را بر دوش بكشند، شده اند آلت دستي براي رسانه هاي چپ و راست و پوزيسيون و اپوزيسيون!
به ياد دارم زماني كه آن سونامي تاريخي و فاجعه بار در ژاپن روي داد، مدام اينباكس ايميل هايم پر مي شد از تعريف و تمجيد مردم و مسئولين ژاپن، در اين مجال بحثي روي مسئولين ندارم، هر چند گزارش هایی كه بدست مي رسد حاكي از اين است كه نهايت تلاش در راستاي كمك رساني صورت پذيرفته و مي پذيرد، ولي اصل بحث من روي مردم است، رويكرد فرهنگي اين ماجرا…
چطور است كه در زلزله ژاپن مدام عكس هاي مختلف در تعريف و تمجيد فرهنگ بالاي مردمان اين كشور به دست مي رسيد، براي نمونه ايميلي بود كه در آن روزها دست به دست چرخيد و شد يكي از داغ ترين خبرهاي روز! كه آي مردم جهان، بدانيد كه زلزله در ژاپن آمد و مردم آواره شدند ولي در اين ميان هيچ كس به فروشگاه هاي آسيب ديده دستبرد نزد، و مدام عكس فروشگاه تخريب شده ولي غارت نشده، دست به دست بين مردم جهان چرخيد!