پیامهایی از آیات 54 - 62 از سوره هود :
نسبت جنون دادن به انبيا و سنّت شكنان و مصلحان جامعه كه بر عليه خرافات قيام كردهاند، امر تازهاى نيست. «اعتراك …بسوء»
توجّه به ربوبيّت همه جانبه خدا، زمينه توكّل براوست. «توكّلت… ربّى وربّكم»
توكّل، زمينهى شجاعت است. «فكيدونى جميعاً… انى توكّلت» (با تكيه و اتكال بر خداوند، مىتوان در برابر جهانى ايستاد)
مسئوليّت مبلّغ، بيان معارف دينى است، نه اجبار بر آن. «فان تولّوا فقد ابلغتكم»
صرف ايمان به انبيا، كافى و كارساز نيست، بلكه همراه بودن و حمايت از آنان نيز لازم است. «معه»
سرچشمهى رحمت، اوست، «رحمة منّا» امّا سرچشمهى قهر و غضب او عمل ماست. « عذاب غليظ» و نفرمود: «عذاب منّا»
منبع : تفسیر نور
[پنجشنبه 1391-05-05] [ 11:01:00 ق.ظ ]